5.1 گیت توزیع‌شده - روندهای کاری توزیع‌شده

در سیستم‌های متمرکز، غالباً یک مدل همکاری وجود دارد — روند کاری متمرکز. یک هاب یا مخزن مرکزی قادر است کدها را بپذیرد و همه کار خود را با آن همگام‌سازی می‌کنند. تعدادی توسعه‌دهنده گره‌های این شبکه هستند — مشتری‌های هاب — و با آن نقطهٔ مرکزی همگام‌سازی می‌کنند.

این بدان معناست که اگر دو توسعه‌دهنده از هاب کلون کنند و هر دو تغییراتی را اعمال کنند، اولین توسعه‌دهنده‌ای که تغییرات را پوش کند، می‌تواند بی‌مشکل این کار را انجام دهد. اما دومین توسعه‌دهنده باید قبل از پوش کردن کار نفر اول را ادغام کند تا منجر به بازنویسی روی کارهای توسعه‌دهندهٔ اول نشوند. این مفهوم در گیت هم به اندازهٔ ساب‌ورژن (یا هر CVCS دیگری) برقرار است و این مدل کاری در گیت هم به طور بی‌نقص کار می‌کند.

اگر از قبل به روند کاری متمرکز در کمپانی یا تیم خود عادت دارید، به سادگی می‌توانید همان روند را ادامه دهید. خیلی ساده یک مخزن راه‌اندازی کنید، به تمام افراد تیم خود دسترسی پوش بدهید؛ گیت اجازه نخواهد داد که کاربران تغییرات یکدیگر را بازنویسی کنند.

فرض کنیم که جان و جسیکا هر دو در حال کار هم‌زمان هستند. جان تغییرات خود را تمام می‌کند و آنها را روی سرور پوش می‌کند. سپس جسیکا سعی می‌کند که تغییرات خود را پوش کند، اما سرور آنها را رد می‌کند. به او گفته می‌شود که او سعی در پوش کردن تغییرات غیر fast-forward است و تا زمانی که فچ و مرج نکند، نخواهد توانست چنین کاری را انجام دهد. این روند کاری جذابی برای کثیری از افراد است، چرا که روشی است که خیلی‌ها با آن احساس راحتی می‌کنند و با آن آشنا هستند.

بعلاوه، این روش به تیم‌های کوچک محدود نیست. با مدل شاخه‌سازی گیت، ممکن است که صدها توسعه‌دهنده به طور موفقیت‌آمیز و همزمان به وسیلهٔ هزاران برنچ، روی یک پروژه کار کنند.

از این جهت که گیت به شما اجازهٔ داشتن چندین مخزن ریموت را می‌دهد، این امکان وجود دارد که روند کاری داشته باشید که در آن هر توسعه‌دهنده اجازهٔ نوشتن به مخزن عمومی خودش را دارد و اجازهٔ خواندن از مخازن دیگران را دارد. در این سناریو معمولاً یک مخزن استاندارد و مرکزی وجود دارد که نقش پروژهٔ «رسمی» را بازی می‌کند. برای مشارکت در آن پروژه، شما کلون عمومی خود را از پروژه می‌سازید و تغییرات خود را به آن پوش می‌کنید. سپس می‌توانید به نگهدارندهٔ پروژهٔ اصلی درخواستی ارسال کنید تا تغییرات شما را پول کند. نگهدارندهٔ مذکور پس از این، می‌تواند مخزن شما را به عنوان یک ریموت اضافه کند، تغییرات شما را به طور محلی تست کند، آنها را در برنچ خودش مرج کند و به مخزن خودش پوش کند. این فرآیند به صورت زیر است (روند کاری مدیر-یکپارچه‌سازی. را نگاه کنید):

این روند کاری رایجی بین ابزارهای هاب-پایه مانند گیت‌هاب و گیت‌لب است، در این ابزارها فورک کردن یک پروژه و پوش کردن تغییرات‌تان به فورکتان جهت استفاده همه آسان است. یکی از اصلی‌ترین مزیت‌های این روش این است که می‌توانید به کار کردن ادامه دهید و نگهدارندهٔ مخزن اصلی می‌تواند در هر زمانی پول کند. مشارکت‌کنندگان مجبور نیستند منتظر پروژه بمانند تا تغییرات خود را معرفی کنند — هر گروه می‌تواند با سرعتی که صلاح می‌داند کار کند.

این روند، نوعی روند کاری چند-مخزنی است. عموماً‌این روش برای پروژه‌های بزرگ با صدها مشارکت‌کننده به کار می‌رود؛ یکی از مثال‌های معروف هستهٔ لینوکس است. مدیران یکپارچه‌سازی مختلف مسئول بخش‌های مختلف پروژه هستند؛ به آنها ستوان گفته می‌شود. همهٔ ستوان‌ها یک مدیر یکپارچه‌سازی به نام دیکتاتور کریم دارند. دیکتاتور کریم از پوشهٔ خود به یک مخزن مرجع پوش می‌کند که همهٔ مشارکت‌کنندگان مستلزم پول کردن از آن هستند. فرآیند به این شکل کار می‌کند (روندکاری رهبر کریم. را ببینید):

این نوع روند کاری رایج نیست، اما می‌تواند در پروژه‌های بزرگ یا در محیط‌های خیلی سلسله مراتبی مفید باشد. به رهبر پروژه (دیکتاتور) این امکان را می‌دهد تا بخش عظیمی از کار را واگذار کند و پیش از یکپارچه‌سازی کد بخش‌های اعظمی از آنرا از جاهای مختلف گردآوری کند.

انگشت شماری روند کاری رایج وجود دارد که معمولاً با سیستم توزیع‌شده‌ای مانند گیت اجرا می‌شود، اما اکنون می‌بینید که مشتقات بسیار بیشتری قابل پیاده‌سازی است که می‌تواند با روند کاری واقعی شما تطبیق پیدا کند. حال که (به احتمال زیاد) می‌توانید به اینکه چه ترکیبی از روندهای کاری برای شما مناسب است پی ببرید، چند مورد جزئی‌تر از اینکه «چگونه می‌توان نقش‌های اصلی را به نحوی ایفا کرد که روندهای مختلف را بسازند» بررسی خواهیم کرد. در بخش بعد، چند الگوی رایج مشارکت در یک پروژه را یاد خواهید گرفت.